Pals

Servaes Kinnart

Onder de naam Pals was hij in het ganse dorp door groot en klein gekend. Hij woonde alleen in een kleine hoeve langs de Grote Steenweg, is nooit getrouwd geweest en was voor het onderhoud van zijn woonst aangewezen op zijn zuster en haar dochters, die elders in het dorp woonden.

Pals behoorde tot de laatste generatie kleine boeren die de technische vooruitgang op landbouwgebied na de Tweede We- reldoorlog niet meer kon volgen.

Maar liever dan in één of andere fabriek te gaan werken, is onze vriend Pals zijn beroep trouw gebleven. Nog vele jaren zwierf hij met zijn os en zijn enige koe langs de graskanten van ‘s Heren wijde wegen, met een oude kapootjas aan en op zijn hoofd een zak die zodanig geplooid was dat hij die kon dragen als een monnikskap. Boven zijn hoofd, de blauwe hemel en de varende wolken. De rook uit zijn pijp walmde als wierook om zijn hoofd.

Pals was de laatste die nog met een vlegel graan dorste, maar ook dat geklop is in het schuurtje al lang niet meer te horen. Dat was nog muziek in de oren van de eenvoudige boerenmensen.

‘s Avonds, bij de warmte van de Leuvense stoof en bij het zachte licht van de petroleumlamp, heeft hij vast en zeker teruggedacht aan de vervlogen, soms harde, maar gelukkige jaren.