Een écht dorpscafé waar iedereen samen kwam,
dat had Hakendover nodig.

KLJ met de K van Kozze

Dag Kozze,

Woensdag 21 februari 2018, het was een zware dag voor ons allemaal. Hoewel het nieuws niet als een donderslag bij heldere hemel kwam, moet ik toch eerlijk toegeven dat het kei hard was en dat ik maar afscheid van je kan nemen als ik je toch nog enkele zaken kan zeggen. Ik wist niet goed waar of hoe ik het zou zeggen, tot ik besloot mijn afscheidsrede te delen met deze mensen waar jij onbewust of bewust de schakel tussen vormde.

Ik leerde je kennen in 2010 op mijn eerste kamp als leiding bij de KLJ in Zutendaal. Het waren 10 mooie dagen. Zo’n kampgevoel weet je wel, dat is zo intens en niet onder woorden te brengen. De verbondenheid die je tijdens een kamp met elkaar voelt jong, oud, dik, dun, mooi en lelijk, is één van de mooiste dingen die ik tot nu toe mogen ervaren heb.

Je was er samen met Inge om voor ons zoveel lekkers te bereiden. Inge noemde jou Kozze en ik dacht dat je waarschijnlijk haar neef was. Maar al gauw bleek dat dat gewoon jouw bijnaam was. Met jou speelde ik samen met de meisjesleiding in Zutendaal in 2010 voor de eerste keer BlackBox. De jongens waren toen op tweedaagse met de +12. Ik herinner me de details van het spel niet meer, maar jij kon als een echte leider dat spel helemaal trekken.

Toen bekend werd dat je wilde proberen de Korenbloem te kopen, was dat nieuws dat mijn zus en ik hartelijk ontvangen hebben. We dachten dat jij daar wel weer nieuw leven in zou kunnen blazen. Een écht dorpscafé waar iedereen samen kwam, dat had Hakendover nodig.

Ik geloof in 2011 na het kamp in de Hoge Rielen, was je dolenthousiast komen vertellen toen we uit de bus stapten aan de kerk dat de deal rond was, jij zou de nieuwe cafébaas worden. Bij gebrek aan beter, haalden we nog wat flessen kidibull uit één of andere bak die overbleef van het kamp. We toastten op je overwinning!

En zo ging het, jouw café ging open en al snel bracht je mensen samen. Ik heb aan mijn jeugd mede dankzij jou mooie herinneringen in de Korenbloem. Bij jou kon je op een zonnige dag naar het terras komen en lekker zitten praten over koetjes en kalfjes. Er viel altijd wel wat te beleven. Vele herinneringen hebben we waarschijnlijk allemaal aan momenten bij jou. Wat mij (en er zullen de komende tijd ongetwijfeld nog meer dingen terug te binnen schieten) vooral bijbleef is dat we bij jou tijdens de WK-matchen allemaal vol spanning gekluisterd zaten aan de tv in de café of het groot scherm in de zaal. Half Hakendover verkleed als 12^de man, zittend in de gezellige zetels uit de kringloopwinkel die je er voor de gelegenheid had geplaatst. Je bewaarde glazen van Dries Mertens voor mij want je wist dat ik daar een dikke boon voor had. Je kon vitten op Lukaku maar als hij dan scoorde, scandeerde je zijn naam luidkeels door het café. Je kluste en timmerde vanalles in je café zoals de autoband beneden in de kelder om je biervaten op te vangen, of de uitrekbare plaat waarop je stoelen stapelde en ze onder het podium kon stockeren. We hebben Boghe ooit eens op die plaat gezet en hem onder het podium ingereden, moet je weten! Bij de bietentocht in 2014 of 2015 zouden we om 8u al in het café zijn om klaar te beginnen zetten. Je gaf me de sleutel omdat de kans onbestaande was dat je dan al wakker zou zijn. Maar jij was die vrijdagavond niet gaan slapen. Toen we op zaterdagochtend in het café aankwamen, was jij nog steeds wakker. En wat deed je? Je zat met Jo een mannequin-pop in Halloween-thema te versieren en die was je boven je toog aan het ophangen. Ik vond dat werkelijk fantastisch hoe jij soms zo met onze KLJ kon meeleven. Je had een duidelijke visie op hoe wij het moesten doen, we waren het niet altijd eens en je kon ons wel eens onder onze voeten geven als we iets mega inefficiënt hadden aangepakt of weer aan iets niet hadden gedacht. Onze eerste kerstcafé in 2014 was een succes omdat ook jij heel de dag het café en de tenten errond in een kerstsfeer had gebracht. Zonder morren reed je nog naar de carrefour met één van de jongens om extra kerstlampjes te halen. Want ook jij was trots op het resultaat achteraf. Ik wil je er graag voor bedanken, Kozze voor alle moeite die je hebt gedaan.

Je vond het denk ik zelf ook wel leuk om tussen die jongeren te zitten. Want weet je nog dat we met die van de KLJ naar de carnavalsfuif gingen en we bij jou verzamelden om te vertrekken? Ineens stond je uit het niets rond 2u ook in de fuifzaal. Ook jij had je verkleed. Je droeg een lange zwarte pruik, een zonnebril en een Zorro-hoed. Wat hebben we daar deze week nog om gelachen.

We hebben met de jongeren vele uren bij jou gesleten. Ik hoor je nog levendig zeggen als mijn zus en ik bij je binnen kwamen: “ah, de zusjes!”. En zo zag je vele Hakendoverse kliekjes bij jou samen troepen. Je bracht mensen samen, Kozze. Bij Pasen was de uitvalsbasis altijd bij jou. Want in de Korenbloem zou je altijd wel weer iemand vinden als je je vrienden was kwijt geraakt. Ook deze week nog bracht je opnieuw de mensen bijeen die altijd bij jou met elkaar stonden te praten.

Want in de Korenbloem zou je altijd wel weer iemand vinden
als je je vrienden was kwijt geraakt.
Ook deze week nog bracht je opnieuw de mensen bijeen
 die altijd bij jou met elkaar stonden te praten.

Kozze, je hebt ongetwijfeld zelf ook vele mooie herinneringen gehad aan je tijd hier bij ons in Hakendover. Ik ben heel dankbaar dat je ook meegeschreven hebt aan een stuk van onze jeugd. Dat blijft voor altijd in mijn herinnering en in mijn hart. Gisterenavond hebben we het glas op jou geheven. We zullen steevast aan jou denken bij Pasen, bij een boerke Stella, of een Töni of een match van de Rode Duivels en nog zoveel meer.

Bedankt, Kozze. En weet, er heerst geen gevoel van wrok, boosheid of onbegrip. Ik weet zeker dat je rust gevonden hebt en moest je dit horen, lezen of zien, ik hoop dat je er dan glimlachend aan terug denkt. Want dat doe ik in ieder geval.

Het ga je goed!

Liefs,

Lise-Marie Kinnaer
en de voltallige oud-leiding van KLJ Hakendover