Hallo, deze site is gebouwd door Kris Merckx. Heb je zelf digitale hulp of ondersteuning nodig als particulier, bedrijf, VZW, school of vereniging? Bel me op 0497 94 40 81
De Steenberg
Het was daar, zo zegt men, dat die vrouwen een heiligdom wilden bouwen, in die ongerepte wildernis, tussen haag en heg. Alsof er nergens in die tijd een betere plaats was te vinden, niet langs de muren van de oude steden, niet langs weg of kampement. Daar waar de voorbije zomer het grasland was verdord tot goudgeel hooi. Indien er boeren hadden geleefd, ze hadden het met hun zeisen gesneden en er de winterkribben van hun dieren mee gevuld. Daar waren ze begonnen, tegen de zuidelijke heuvelrug, op enige stappen lopen van hun hut.
Niemand die er bij was die nu nog leeft of het heeft gehoord van iemand die het nog heeft gezien, zo veel zielen zijn er sinds al weg geleefd. Niemand die zag hoe ze daar zijn begonnen op de heuvelrug. Al was er overdag geen ander mens, ’s nachts, zo vertelt men, werd wat ze bouwden weer neergehaald. Volgens de een was het een engel, een waker van het licht, die misschien geen bouwwerk zien wou dat het licht hier zou ontnemen. Anderen zeiden dat het een duivel was geweest omdat enkel zo’n gedrocht kan afbreken zonder geluid, kaars of licht. Misschien stond het te dicht bij de grens van het duister.
Of misschien was het de hevige regen wel die alles bij nacht van de berg had gespoeld. Hun bouwsel lag neer, net als het rijpe hooi na hevige regenval en wind.
Het was toen dat de twijfel groeide of ze misschien wel wat fout hadden gedaan. Was het die twijfel en dat licht gevoel van schuld dat opborrelde zoals het water uit de bronnen in het dal?
Misschien was het beter wel om verderop het heiligdom te bouwen, waar een berg van steen uit de heuvel stak, daar, op nog geen half uur lopen? Was het niet beter om te bouwen op steen dan op leem en klei? De twijfel rees zoals de zachte wind die opsteekt als luchten in het westen grauwgrijs kleuren en het gerommel van donder dichterbij sluipt.
Zo bleek ook de Steenberg niet aangewezen. De donder of de toorn van de Heer, die ooit in het Heilig land met doornen was gekroond, gooide wat ze bouwden weer neer. Zoals de Heer zelf, voor hij zijn lijdensberg had bestegen, tot drie maal toe was gevallen onder het kruis.
