Kastanjes
rapen

Ik mis de zomers naast mijn vader. Ik mis  de herfsten en winters en lentes. Alles keert en vervliegt veel te rap, alsof ge te snel moet doorslikken. Maar zo ging het niet, het ging traag, zonder verveling of ergernis. Niet gelijk de traagheid van puzzelstukken zoeken.  

Het ging meer zoals de bloesems aan lentebomen die stil en zonder morren ontsluiten om dan ongemerkt weer weg te gaan, voor een mens er erg in heeft. Zoals de bladeren in de herfst van groen naar geel naar bruin verkleuren. Zo ging het. Traag en statig en ge wist wat komen ging. Maar in de tijd van mensen gaat het anders dan bij bomen en bladeren en bloesems. Het was lichter en trager en gezapiger.

De tijd had diepe groeven getekend in zijn gezicht. Zijn handen waren verweerd en de vingertoppen afgesleten, zoals een oude bergtop door weer en wind van eeuwen is afgevreten. Zijn huid was getaand en zijn ogen raakten u dieper dan toen ze jonger waren.  

Zo trokken de tijd der mensen en het weer en de wind en de regenvlagen van mensenlevens hun sporen. Zoals de oude veldwegen op het Begijnhof waren uitgetrokken door karren van zoveel eerdere boeren. Het kromde zijn rug zoals Jezus doorboog onder het dragen van zijn houten kruis. Zoals bomen hun takken buigen en rekken als ze jaren storm en herfst doorstaan.  

In onze tuin plukten we aardbeien en kruisbessen en frambozen en ons moeder maakte er gelei van in dikke glazen potten met een rekker en een vliesje boterpapier onder het deksel.

In de late zomer plukten we pruimen aan het kasteel van Storms. In oktober als de bieten op grote hopen lagen aan de veldkant en de tractorwielen modder spatten, plukten we rode zuurbessen en we lachten naar elkaar als hij zijn handen leeggoot in mijn zakken.  

In oktober raapte ik kastanjes langs het schoolpad. Kastanjes. Bruin als de herfst en de pupillen in zijn ogen. Die kastanjeboom in de tuin van Frees is al lang verdwenen, net zoals de zuurbessenstruik, en de pruimelaars. Ik weet niet wanneer hun wortels uit de grond werden getrokken. Ik heb het simpelweg niet gezien.  

Maar ik dacht er aan toen ik mijn dochter als kind weer kastanjes zag rapen.