Bij een bombardement in 1940 werden in Sint-Truiden de Minderbroederskerk en bijhorend klooster zwaar beschadigd, waarbij het dak en een deel van het meubilair verloren gingen. De kerk werd nog in hetzelfde jaar hersteld, waarbij het gewelf tot op de oorspronkelijke hoogte van vóór 1780 werd opgetrokken. Omdat ook het koorgestoelte was vernield, probeerden de minderbroeders het koorgestoelte van de kerk van Hakendover te bekomen.

In het archief van de pastorij, is een deel van de briefwisseling omtrent die poging tot verkoop bewaard gebleven. De documenten geven een gedetailleerd overzicht van de inspanningen om het beschadigde koorgestoelte van de Sint-Truidense Minderbroederskerk te vervangen door het koorgestoelte uit de kerk van Hakendover, dat in betere staat verkeert. De correspondentie weerspiegelt de bureaucratische en financiële uitdagingen waarmee men te maken had bij de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog, en toont de samenwerking tussen lokale geestelijken, Monumentenzorg, en ambachtslieden om het religieuze erfgoed te herstellen.

1. 30 augustus 1941:
   De Commissie voor Architectuur en Stedenbouw plant een inspectie van de kerk in Hakendover om het koorgestoelte te onderzoeken met als doel dit over te dragen aan de Minderbroederskerk in Sint-Truiden.
2. 10 januari 1942:
   Een andere brief vanuit de Commissie waarin de inspectie verder besproken wordt, en er naar Hakendover wordt gekomen voor verdere besprekingen over het koorgestoelte.
3. 11 november 1945:
   Een handgeschreven brief van de aartsbisschop (Archevêché de Malines), waarin wordt aangegeven dat zijn Eminentie principiële instemming geeft voor de overdracht van het koorgestoelte, onder voorbehoud van officiële procedures door de kerkraad.
4. 14 augustus 1945:
   Octavianus Sagaert schrijft aan de pastoor van Hakendover met de mededeling dat de toestemming voor het koorgestoelte is gegeven, maar dat de herstellingswerken vertraging oplopen door financiële moeilijkheden. Hij spreekt zijn teleurstelling uit dat hij de pastoor niet heeft kunnen ontmoeten.
5. 21 november 1945:
   Octavianus Sagaert antwoordt op een brief van de pastoor, waarin de onderhandelingen en afspraken over het herstel van het gestoelte met Monumentenzorg en de Dienst voor Openbare Werken worden bevestigd.
6. 3 mei 1946:
   Octavianus Sagaert toont zijn frustratie over de trage vooruitgang in verband met het verkrijgen van het koorgestoelte en vraagt om verdere actie, waaronder een beschrijving en schatting van de waarde van het gestoelte.
7. 11 mei 1946:
   Een brief waarin Sagaert zich verontschuldigt voor het wachten en aangeeft dat er een misverstand is geweest over de procedures voor de aanvraag en het wachten op de beschrijving en schatting van het gestoelte.
8. 7 juni 1946:
   De beeldhouwer Jos. Van Uytvanck schrijft een brief aan de pastoor van Hakendover waarin hij aangeeft dat hij bereid is om ter plaatse het gestoelte te inspecteren en de zaak te bespreken.
9. 11 september 1946:
   Van Uytvanck schrijft opnieuw en levert een gedetailleerd rapport over het gestoelte in de kerk van Hakendover. Hij geeft aan dat het gestoelte in redelijke staat verkeert, hoewel sommige delen beschadigd zijn. Hij schat de kosten voor restauratie op meer dan 1,25 miljoen Belgische franken.
10. 5 november 1946:
    Van Uytvanck vraagt de pastoor van Hakendover om de kosten van zijn honoraria te dekken, die oplopen tot 2.350 franken.